Moje OK

Polska szkoła ciągle się zmienia, a wraz z tym, zmianie ulegają sposoby pracy z uczniami. Aby sprostać tym wyzwaniom od dziesięciu lat w swojej pracy, z powodzeniem stosuję zasady oceniania kształtującego i doszłam do wniosku, że jest ono skutecznym sposobem podnoszenia osiągnięć uczniów. Daje lepsze efekty na egzaminie maturalnym. Oprócz tego przygotowuje ono uczniów do uczenia się przez całe życie, co w dzisiejszych czasach jest umiejętnością wręcz pożądaną.

Nauczyciel powinien, stale pamiętam o tym, że uczniowie są podmiotem edukacji, a nie jej przedmiotem. Bez nich nie istniałaby szkoła i nie byliby potrzebni nauczyciele. Nie każdy, kto kończy szkołę średnią, musi być wybitnym polonistę, matematykiem czy historykiem, tym bardziej że wielu z nas, nauczycieli przedmiotów ogólnokształcących,  pracuje z uczniami uczęszczającymi do technikum, zasadniczej szkoły zawodowej, którym bardziej zależy na zdobyciu zawodu niż na przyswajaniu wiadomości z przedmiotów ogólnych.

Moje OK wczoraj:

Zawsze starałam się uświadamiać swoim uczniom i to bez względu na to, czy byli to uczniowie szkoły średniej, czy zasadniczej zawodowej, że to od nich w znacznej mierze zależy ich przyszłość, dlatego powinni być odpowiedzialni za swoją naukę.

Przynosiło to pozytywne efekty, bo wielu moich uczniów osiągnęło bardzo wiele. Od szkoły zasadniczej po studia wyższe, od matury, po ukończenie dobrej uczelni i pracę w renomowanej firmie w kraju lub za granicą.

Z czasem dodałam do tego kolejny element OK-kryteria oceniania, które zaczęłam ustalać wspólnie z uczniami. Moim pomysłem było np. zadawanie uczniom w ramach pracy domowej układania testów wiadomości i umiejętności z epok lub lektury, a następnie wybieranie najciekawszych pytań i układanie z nich ostatecznej wersji testu na pracę klasową.

Idąc na lekcję, zawsze starałam się mieć wizję tego, co uczniowie mają poznać i po co czegoś się uczą. Dlatego zawsze poświęcam chwilę na uświadomienie uczniom celów lekcji. Zawsze uważałam, że uczniowie muszą wiedzieć, po co o czymś mówimy, co im ta wiedza da na przyszłość, jak ją będą mogli wykorzystać w życiu codziennym. W mojej pracowni od lat wisi hasło: Lekcja bez celu jest bezcelowa.

Mój OK dzisiaj:

Dzisiaj dużo uwagi poświęcam na ocenę koleżeńską i samoocenę. W ostatnich miesiącach nauki w klasie maturalnej przygotowuję symulację egzaminu ustnego z języka polskiego i wtedy uczniowie mają możliwość dokonywania oceny koleżeńskiej, która jest przyjmowana przez ocenianego z życzliwością, bo wie on, że nie jest oceniana jego osoba, tylko to, co zaprezentował. Bardzo pomaga to uczniowi, który poddaje się takiej ocenie i chce poznać opinię o swojej wypowiedzi na wylosowany temat.

Od lat poddaję też ocenie uczniów mój sposób pracy. Zwłaszcza zależy mi na opinii uczniów kończących szkołę. Przygotowuję dla nich anonimową ankietę, która dotyczy między innymi mojego sposobu pracy, wymagań oraz wskazania moich cech, które zdaniem uczniów są ważne w pracy nauczyciele i tych, które powinnam zmienić. Nie boję się tej oceny, tym bardziej że wyniki ankiet służą mi do wprowadzenia zmian w moim sposobie pracy i postępowania względem kolejnych roczników uczniów. Uczniowie starają się odpowiadać szczerze, tym bardziej że ankieta przeprowadzana jest już po wystawieniu ocen końcowych. Bardzo sobie cenię ich opinie na mój temat i nie przyjmuje jako osobistej zniewagi słów krytyki.

Moje OK jutro:

Myślę, że przyszłość należy do samooceny. Trochę mało uwagi do tej pory poświęcałam temu elementowi OK. Myślę, że uczniowie powinni umieć sami siebie oceniać, tym bardziej że nikt z nas nie lubi tego robić. Wolimy oceniać innych. Samoocena jest czynnością bardzo trudną, ale bardzo przydatną w życiu. Dzięki opanowaniu tej umiejętności człowiek staje się względem siebie bardziej krytyczny i zaczyna nad sobą pracować. Od samooceny zależy przecież to, jak siebie będziemy postrzegać.